News - Նախարարների մեղքը գցվել է մեռած ձկների պարազիտի վրա։

Գլխավոր դատախազությունը վերջապես քննում է էկոլոգների 2015 թվականի զեկույցը Արարատի արտեզային ավազանը սպառելու վերաբերյալ հանցագործության մասին: Նրանց մեղադրանքը չի ներկայացվում ոչ մի նախկին շրջակա միջավայրի նախարարի դեմ՝ Արամ Հարությունյան או Վարդան Այվազյանների, որոնք supposedly տրվել են ջրավարվող լիցենզիաներ, որոնք գերազանցել են թույլատրելի սահմանը մոտ 1.6 անգամ 2003–2013 թվականների ընթացքում և այդպիսով հասցրել Արարատի դաշտը անապատացման եզրին, այլ մասնավոր անձի՝ Մասիսի բնակիչ ձկնաբուծող Կամո Համբարդումյանի դեմ, ով մահացել է երկու տարի առաջ: 2003 թվականին Համբարդումյանի ջրօգտագործման ժամկետը լրացել էր, բայց նա չփակեց բորը, քանի որ Ջրային հանձնաժողովը փակման համար պահանջել էր 4 միլիոն դրամ, ըստ նրա փաստաբանի Դավիթ Դավիդյանի: Այդ 4 միլիոն դրամը գանձվել էր և գործը փակվել: Փաստաբանը նշել է, որ տասը տարի անց Համբարդումյանը չի կարող վճարել լրացուցիչ 5 միլիոն գումարը, քանի որ մահացել է: Համբարդումյանի դեմ գործը կրկին բացելու շարժառիթը եղել է էկոլոգ Լևոն Գալստյանի նախկին նախարարների դեմ բողոքը: Գալստյանը և այլ էկոլոգներ 2015 թվականին, իսկ ռեժիմի փոփոխությունից հետո 2018 թվականին կրկին դիմեցին Գլխավոր դատախազության և Քննչական կոմիտեի՝ պարզելու, թե 2008–2013 թվականներին պաշտոնյաները ինչու էին տրվում ջրօգտագործման լիցենզիաներ, որոնք գերազանցել էին թույլատրելի սահմանը մոտ 700 միլիոն խմ-ով, մասնավորապես ձկնաբուծական ֆերմաներին: Բողոքից պարզ է դառնում, որ պաշտոնյաները կապված էին ձկնաբուծության բիզնեսի հետ: Չնայած այս կոռուպցիոն շղթաների հետաքննությունը, դատախազությունը կրկին բացեց 18 անհատ ջրօգտագործողների գործեր, որոնք փակված և ժամկետանց էին, ներառյալ Համբարդումյանի գործը: Այս գործընթացի շրջանակներում էկոլոգ Լևոն Գալստյանը Մասիսի Արարատի մարզի դատարանի նստավայրին հրավիրվեց որպես վկա: Դեկտեմբերի 3–ի լսումների ժամանակ դատարանը փորձեց նրան ներգրավել ոչ միայն վկան, այլև հայցող: Գալստյանը հրաժարվեց մասնակցել, ասելով, որ չի ճանաչում այդ մարդուն և չի կարող վկայություն տալ, և որ նրա հայցը վերաբերում է պաշտոնյաներին: Նիստից հետո Գալստյանը Epress.am–ին ասաց, որ 2020 թվականից ի վեր նրան տանում են անհայտ դեպքերի մեջ: Նա պարզաբանեց, որ իրեն բերել են Արմավիրի քննչական, ցույց են տվել տարբեր մարդկանց 5–10 միլիոն դրամ տուգանքների փաստաթղթերը, բայց ինքը ներկայացնում է պաշտոնյաների դեմ մեղադրանքներ: Օրինակ, Արամ Հարությունյանը, որը ներկայումս գտնվում է արտերկրում, կասկածվում է Սիլվա Համբարդումյանից 14 միլիոն դոլարի կաշառք վերցնելու մեջ; նախարարությունից ստորագրած մի այլ պաշտոնյան այժմ աշխատում է անկախ փորձագետի կարգավիճակով; կամ Վարդան Այվազյանը, որը ներգրավված է անօրինական ունեցվածքի գործի մեջ: Գործը բաժանվել է և բեռնվել առանձին ջրօգտագործողների՝ ձկնաբուծական ֆերմա, գործարան և ոռոգող գյուղացու վրա: Բայց խնդիրը համակարգային է՝ պաշտոնյաները եղել են այս ջրօգտագործողների իրական կամ թաքնված տերերը: Նշվում է, որ 2012–2015 թվականի միջազգային ուսումնասիրությունները վկայում են, որ Արարատի արտեզային ավազանում խոշոր ջրառավերը նվազեցրել են արտեզի ճնշումը մոտ կեսի չափով, ստորերկրյա մասի մակարդակները իջել են մինչև 17 մետր, Այգր լիճը չորացել է, Մեթսամոր գետի ելքը նվազել է 10–12 անգամ, իսկ 2016 թվականի տվյալներով արտեզային ավազանի ջրային ռեսուրսները նվազել են մոտ 170 միլիոն խմ-ով: