Ադրբեջանական քարոզչությունը շարունակում է կեղծ տեղեկատվություն տարածել Արցախի Հանրապետության (Լեռնային Ղարաբաղի) օկուպացված տարածքների և այնտեղ հայկական ժառանգության մասին, ասվում է Գեղարդ գիտավերլուծական հիմնադրամի տարածած հաղորդագրությունում։ Այն ավելացրել է հետևյալ կերպ. Օրերս Եգիպտոսի և արաբական աշխարհի հեղինակավոր լրատվամիջոցներից մեկի՝ «Ալ-Ահրամ» քաղաքական և ռազմավարական հետազոտությունների կենտրոնի առցանց հարթակում հոդված է հրապարակվել։ Այս հոդվածում Շուշին ներկայացված է որպես ադրբեջանական քաղաք՝ «Փոքրիկ Փարիզ», «Արվեստի կովկասյան տաճար», «Ադրբեջանի երաժշտական ինստիտուտ» էպիտետներով։ Հոդվածում ասվում է, որ այժմ «շուշեցիները» վերականգնում են քաղաքի տեսքը, ինչպիսին կար պատերազմից առաջ։ Հոդվածի սկզբում Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտությունը խեղաթյուրված ներկայացվում է որպես տարածքային վեճ Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև, մինչդեռ այն ի սկզբանե պայքար էր Լեռնային Ղարաբաղի հայերի ինքնորոշման համար։ Հեղինակը, գրելով Շուշիում մուսուլմանների ներկայության մասին, լռեցնում է հայերի՝ քաղաքի բնակչության մեծամասնության ներկայությունը։ Շուշին հիմնականում հայկական, քրիստոնեական մշակութային կենտրոն էր։ Այդ մասին են վկայում Շուշիի հայկական եկեղեցիներն ու պատմական գերեզմանոցները, որոնք 2020 թվականի պատերազմի ժամանակ միտումնավոր թիրախ են դարձել ադրբեջանական զինուժի կողմից, իսկ քաղաքի գրավումից հետո ենթարկվել են վանդալիզմի ու ավերածությունների։ Քաղաքում հայերի ներկայության մասին հիշատակվում է ոչ միայն հայերեն, այլեւ ռուսերեն եւ այլ աղբյուրներում։ Ըստ այդ աղբյուրների՝ 1916 թվականի դրությամբ Շուշիում ապրում էր 23916 հայ, որը կազմում էր քաղաքի բնակչության կեսից ավելին։ 1920 թվականի մարտին Ադրբեջանի իշխանությունները կազմակերպեցին Շուշիի հայ բնակչության սարսափելի կոտորածը, քաղաքն ավերվեց, հազարավոր հայեր սպանվեցին։ Հետաքրքիր է, որ հոդվածում խոսվում է մի քանի թյուրքալեզու, մահմեդական գործիչների մասին, սակայն Խոսրով բեկ Սուլթանովի մասին ոչ մի տեղեկություն չի տրվում: Նշենք, որ այս անձը 1920 թվականին Ադրբեջանի կողմից նշանակվել է Ղարաբաղի և Զանգեզուրի ժամանակավոր գեներալ-նահանգապետ և կազմակերպել հայերի ջարդերը Շուշիում և Արցախի այլ վայրերում։ Չգիտես ինչու, Ալիևի ռեժիմը և հոդվածի հեղինակը բաց են թողել այս «հետաքրքիր» դրվագը։ Բաքուն մի կողմից հռչակում է Շուշին իսլամական մշակութային մայրաքաղաք, իսկ մյուս կողմից՝ շատ սերտ ու դաշնակցային հարաբերություններ է պահպանում Իսրայելի հետ, որը Գազայի հատվածում կոտորում է մահմեդականներին և ավերում մզկիթները։ Հոդվածում հիշատակվում է նաև Գոհար Աղա մզկիթը, սակայն ոչինչ չի ասվում 2009 թվականին Արցախի Հանրապետության կառավարության նախաձեռնած դրա վերականգնման մասին: Այն նաև չի նշում, որ հայ ժողովուրդը ոչ միայն պահպանել է քրիստոնեական ժառանգությունը, այլև պետական հոգատարություն է ցուցաբերել մահմեդական ժառանգության նկատմամբ. Դրա վառ ապացույցը Գոհար Աղա մզկիթի վերականգնումն է։ Փաստորեն, հեղինակը նպատակ է դրել ներկայացնել միակողմանի և կեղծված տեղեկատվություն, զրկել Շուշին հայկական ինքնությունից, ինչը եղել է Ադրբեջանի պետական քաղաքականությունը Արցախյան 44-օրյա պատերազմից և Շուշիի գրավումից ի վեր։ Քաղաքի հայաթափման քաղաքականությունը ներառում է նաև միջազգային գիտական կոնֆերանսների, մշակութային միջոցառումների ու փառատոնների կազմակերպումը, նմանատիպ հոդվածների հովանավորությունը։ «Գեղարդ» գիտավերլուծական հիմնադրամը կոչ է անում լրագրողներին և հետազոտողներին զերծ մնալ Ալիևի ռեժիմի կողմից տրամադրվող միակողմանի, կողմնակալ և կեղծ տեղեկատվության տարածումից։