Հայաստանի Հանրապետության (ՀՀ) անցած օրաթերթը, մասնավորապես, գրում է. ՀՀ ԱԳՆ-ն պարզաբանում է տարածել, որը, եթե շատ դիվանագիտորեն խոսենք, որոշ դիտարկումների տեղիք է տալիս. Ո՞րն է խնդիրը։ Իսկ խնդիրն ու բողոքն այն է, որ ՀՀ քաղաքացիները շենգենյան վիզաներ են ստանում ՀՀ-ում գործող եվրոպական երկրների որոշ դեսպանատներից, բայց երբ նրանք հասնում են տվյալ երկիր, նրանց մուտքն արգելվում է, և նրանք պետք է վերադառնան Հայաստան։ Այնուհետև ՀՀ ԱԳՆ-ն բացատրում է, որ եվրոպական երկրները ճիշտ են անում՝ արգելելով դա, քանի որ դիմում-հարցաշարում և հարակից փաստաթղթերում ՀՀ քաղաքացիները ներկայացնում են միայն տվյալ երկիր մեկնելու նպատակը, սակայն հետագայում վիզա ստանալուց հետո. այցի նպատակը (ուղղությունը, ծրագիրը) կամ հյուրանոցի ամրագրումը փոխվել կամ չեղարկվել է: Ստացվում է, որ ՀՀ այս քաղաքացիները «անգրագետ-միամիտներ» են, ովքեր կարծում են, որ եթե Շենգենյան համաձայնագրի երկրներից որևէ մեկից մուտքի թույլտվություն ստանան, ապա կարող են ազատ մուտք գործել (հեռանալ, անցնել) նույն պայմանագրի այլ երկիր. . Հիմնականում դա է «Շենգենյան երկրի վիզայի» ողջ իմաստը։ Ավելին, ստացվում է, որ ՀՀ քաղաքացիները «մյուսներից պակաս հավասար են». այսինքն՝ նրանք պարտավոր են երկար ներկայացնել, թե որ [Շենգենյան] երկիր (երկրներ) են պատրաստվում մեկնել, որ հյուրանոցում են մնալու, ինչ են ուտելու նախաճաշին, ունե՞ն գումար կրուասան վճարելու համար։ , և այլն։ Իհարկե, բոլորը կարող են ծանոթանալ ԱԳՆ-ի պարզաբանման մանրամասներին և պատկերացում կազմել։ Բայց ինչն է շատ ավելի հետաքրքիր: Մի կողմ թողնենք, որ ԱԳՆ-ն իր երկրի քաղաքացիների շահերը պաշտպանելու փոխարեն բարկանում է [նրանց վրա], «դաս է տալիս»։ Այստեղ պակաս խորիմաստ հարցեր չկան։ [Վարչապետ Նիկոլ] Փաշինյանի իշխանությունները, որոնց բաղկացուցիչ մասը ԱԳՆ-ն է՝ [ԱԳՆ] Արարատ Միրզոյանի գլխավորությամբ, Արցախը [(Լեռնային Ղարաբաղ)] թշնամուն հանձնելու դիմաց տեսություններով էին «կերակրում» հանրությանը [այսինքն. Ադրբեջան]՝ Հայաստանի կենսական տարածքները թշնամուն հանձնելով, և թշնամանք Ռուսաստանի հետ, որ «փոխարենը մենք բարեկամ կլինենք Եվրոպայի հետ, կգնանք Եվրոպա առանց վիզայի…» և նման բաներ։ (…) Բայց վիզաների ազատականացումը, հիշեցնենք, ոչ թե մի քանի օրվա ու մի քանի ամսվա, այլ տարիների, նույնիսկ շատ տարիների խնդիր է, եթե դա, իհարկե, երբևէ հնարավոր լինի։