News - Հայաստանի ներկայացուցիչ. Ադրբեջանը պնդում է, որ ճնշող մեծամասնությունը Արդարադատության միջազգային դատարանի իրավասությունից դուրս է

Ի պատասխան Հայաստանի բազմաթիվ ապացույցների՝ Ադրբեջանը հուսահատ փորձեր է արել կողմերի միջև կեղծ հավասարության զգացում ստեղծելու համար և հայց է ներկայացրել ընդդեմ Հայաստանի։ Այս մասին երեքշաբթի ՄԱԿ-ի Արդարադատության միջազգային դատարանում (ՄԴԴ) Հայաստանն ընդդեմ Ադրբեջանի հայցի բանավոր լսումների ժամանակ ասաց միջազգային իրավական հարցերով Հայաստանի ներկայացուցիչ Եղիշե Կիրակոսյանը։ Ադրբեջանի համար դժվարությունն այն է, որ նա չունի ռասայական վայրագությունների տեսագրություններ՝ իր պնդումները հաստատելու համար կամ Հայաստանի պետական ​​պաշտոնյաների հայտարարությունները մեջբերելու հնարավորություն: Ադրբեջանը վերակենդանացրեց երեք տասնամյակների պատմական դժգոհությունները, որոնք ակնհայտորեն դուրս են ՄՔԴ-ի իրավասության ժամանակավոր շրջանակից: Երեկ Ադրբեջանը կեղծ պնդում է արել, 20-րդ դարասկզբի հայկական ազգային գաղափարախոսությունը ներկայացրել է որպես ռասիստական. սա ոչ մի ընդհանուր բան չունի այսօրվա հայաստանյան քաղաքական դաշտի իրողությունների հետ։ Ադրբեջանը նաև անհավանական պնդումներ է արել շրջակա միջավայրին հասցված վնասի մասին, որոնք ոչ մի կապ չունեն ռասայական խտրականության հետ։ Ադրբեջանն արդեն երրորդ անգամ է փորձում համոզել ՄՔԴ-ին, որ ականների հետ կապված իր պնդումները տեղավորվում են Ռասայական խտրականության բոլոր ձևերի վերացման միջազգային կոնվենցիայի շրջանակում, նշել է Կիրակոսյանը։ Նրա խոսքով, Ադրբեջանի պահանջների ճնշող մեծամասնությունը բացարձակապես դուրս է ՄՔԴ իրավասությունից։ Սակայն Ադրբեջանը նույն ռազմավարությամբ փորձում է մեղադրել մյուս կողմին և հայելային արտացոլմամբ ներկայացնել նույն պնդումները։ Անկասկած, Ադրբեջանը գիտի Հայաստանի դեմ իր հայցի իրավազորական խնդիրների մասին, և այժմ հուսահատորեն փորձում է համոզել ՄՔԴ-ին, որ Հայաստանի հայցը նույնպես իրավազորական խոչընդոտների է հանդիպելու։ Ադրբեջանը պարզապես հույս ունի, որ առարկությունների մի խումբը կչեղարկի մյուսի առարկությունները։ Սա ցինիկ ռազմավարություն է, որն օգտագործվում է, քանի որ այլ տարբերակներ չկան, ասաց Կիրակոսյանը։ Անդրադառնալով Ադրբեջանի այն պնդմանը, թե այն ժամանակ առաջընթաց է արձանագրել բանակցություններում, Կիրակոսյանն ասաց, որ այն ժամանակ բացում էր «ռազմական գավաթի» այգի և ռասիստական ​​մեմերով ծաղրում էր էթնիկ հայերին։ Այս համատեքստում նույնիսկ մեկ տարվա բանակցությունները չափազանց երկար էին։ Հայաստանը բարեխղճորեն բանակցել է Ադրբեջանի հետ և ներգրավվել քննարկումների մեջ, որոնք ավելի քան ապարդյուն էին։ Հայաստանը բավարարել է 22-րդ հոդվածի պահանջի տառն ու ոգին, և այս առնչությամբ Ադրբեջանի առաջին առարկությունը ենթակա է բացարձակ մերժման, նշել է Կիրակոսյանը։ Նա ընդգծել է, որ Ադրբեջանի երկրորդ առարկությունը նույնպես անհիմն է. Կարողանալով պնդել, որ Հայաստանի հայցերի ճնշող մեծամասնությունը դուրս է ՄՔԴ իրավասության շրջանակներից՝ Ադրբեջանը փորձում է դատարանին համոզել, որ Հայաստանի որոշ պահանջներ և պահանջներ, որոնք կապված են բռնության, կալանավորումների և հարկադիր անհետացման հետ, ընդհանուր ոչինչ չունեն։ վերոնշյալ կոնվենցիայով, և Ադրբեջանը հիմնվել է առնվազն երկու մտացածին փաստարկների վրա։ Նախ, այն դատարանին ասում է, որ Հայաստանը պարզապես չունի ռասիզմի բավարար ապացույցներ, Ադրբեջանը պնդում է, որ Հայաստանը պետք է ապացուցի, որ բռնության, կալանավորման և անհետացման յուրաքանչյուր դեպք բավականաչափ ռասիստական ​​է եղել, և դա անելու համար բավական չէ, որ Հայաստանին պետք է. ցույց տալ ատելության խոսքի միջավայր, կամ ամենածայրահեղ վայրագությունները կամ բռնարարների ռասիստական ​​խոսքերը բավարար չեն։ Ըստ Ադրբեջանի՝ Հայաստանը պետք է ապացուցի, որ կա այլ բան, որն ավելին է, նշել է Կիրակոսյանը։ Ադրբեջանի մեկ այլ մտացածին փաստարկն այն է, որ Հայաստանի հայցը չի տեղավորվում վերոնշյալ կոնվենցիայի շրջանակներում։ Ադրբեջանի տեսանկյունից Հայաստանն անհարկի փորձում է դատարանի միջոցով լուծել երկու պատերազմող երկրների զինված հակամարտությունը։ Հայաստանի պահանջը չի սահմանափակվում միայն 2020-ի 44-օրյա պատերազմով։ Օգտագործելով ադրբեջանական փոխաբերությունը՝ պատերազմը միայն այսբերգի գագաթն էր, և դա Ադրբեջանի կողմից տասնամյակների ռասիստական ​​քաղաքականության և գործելակերպի այսբերգն էր։ Զինված հակամարտության առկայությունը չի բացառում վերոհիշյալ կոնվենցիայի գործողությունը։ Պատմությունը ցույց է տվել, որ ռասայական խտրականության ամենածայրահեղ դրսեւորումները, ներառյալ հալածանքները, էթնիկ զտումները և ցեղասպանությունը, ավելի հաճախ են տեղի ունենում զինված հակամարտության համատեքստում, ասաց Եղիշե Կիրակոսյանը։