News - صدای امید: تاریخ شفاهی ابتکار آموزشی محله

ایستادگی در برابر کووید-۱۹ یکی از دشوارترین دوره‌های تاریخ NAI از مارس ۲۰۲۰ آغاز شد، زمانی که همه‌گیری کووید-۱۹ باعث منع برگزاری کلاس‌ها و نشست‌های حضوری شد. اما برخی از دانش‌آموزان با دشواری‌های عمیق‌تری نسبت به تلاش برای حفظ تحصیل خود روبه‌رو شدند. کارکنان NAI با افزایشی بی‌سابقه در تقاضا برای خدمات از سوی دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان مواجه شدند. ویروس کرونا همچنین جان سه نفر از والدین NAI را گرفت، که در هر مورد نان‌آور اصلی خانواده بودند. GARRISON: NAI به دلیل کارکنان شگفت‌انگیزی که طی چند روز به‌طور کامل برنامه را به صورت آنلاین ادامه دادند، به کار خود ادامه داد. کارکنان بر کمک به پژوهشگران ما در یکی از دشوارترین و مختل‌کننده‌ترین دوره‌های زندگی‌شان متمرکز شدند. تیم، هات‌اسپات‌های موبایل، غذا، منابع سلامت روان و حتی در برخی موارد کمک به پرداخت هزینه‌های مراسم ترحیم را فراهم کرد. THOMAS-BARRIOS: کارکنان ما انسان‌های زیبایی با قلب‌های زیبا هستند. آنها در طول همه‌گیری تعهد عظیمی را بر عهده گرفتند. JACQUEZ: پیوستن به NAI در دوران همه‌گیری به دلیل همه چیزهایی که در جریان بود دشوار بود. اما من تمرکز خود را روی هدف اصلی که موفق شدن و رسیدن به دانشگاه بود حفظ کردم. می‌خواستم آماده باشم. تا سال دوم دبیرستان، توانستیم از Zoom عبور کنیم و معلمان و دیگران در گروه خود را به صورت حضوری ملاقات کنیم. توانستم آنچه را که امید دارم دوستی‌هایی به وجود بیاورم که برای همیشه باقی بماند. انگیزه برای این سفر NAI توسط USC Educational Partnerships در شاخه روابط دانشگاهی اداره می‌شود. در روزهای نخست NAI، معلمان و مدیران دانش‌آموزان را برای برنامه با دقت انتخاب می‌کردند. اکنون با گسترش شهرت درباره موفقیت و سختی برنامه و افزایش تقاضا، دانش‌آموزانی که در محله‌های نزدیک به USC’s University Park و پردیس‌های علوم سلامت زندگی می‌کنند می‌توانند به‌صورت آنلاین درخواست دهند و توسط کمیته‌ای انتخاب شوند. بیشتر پژوهشگران این برنامه نخستین نسل از دانشجویان دانشگاه می‌شوند. JACQUEZ: وقتی دانش‌آموزی در مدرسه میانی El Sereno و مرکز Magnet بودم، می‌دانستم NAI برنامه‌ای است که می‌تواند در نهایت به من کمک کند تا به دانشگاه برسم. این مسئله بسیار بزرگ و رقابتی بود چون همه می‌خواستند بخشی از آن باشند. THOMAS-BARRIOS: معلمان پایه پنجم به ما می‌گفتند که درباره برنامه به دانش‌آموزان می‌گویند — حتی قبل از اینکه ما برسیم! و دانش‌آموزان به والدینشان می‌گویند. ما تخیل کودکان را آتش می‌زنیم و چیزی به دل والدین می‌نشیند. AMBROZEVICIUS: پسر من لئو توسط معلم پایهٔ پنجم خود نامزد شد و عملاً فرایند را به‌طور مستقل آغاز کرد. او نوشتن مقالاتش را آغاز کرد، فرم درخواست را پر کرد، هر آنچه لازم بود را به‌تنهایی نوشت. او آن را در مرحله‌ای که باید مصاحبه‌اش را انجام می‌داد ارائه کرد. واقعاً ما را شگفت‌زده کرد. ما زمان گذاشتیم، پژوهش کردیم و چنین برنامه‌ای واقعاً شگفت‌انگیز است. McFADDEN: دانش‌آموزان با جاه‌طلبی و هدف‌گرایی به مدرسه می‌آیند. آنها حاضرند کار سخت را انجام دهند. میراثی پایدار هر بهار، مکانی در پردیس University Park به یک صحنهٔ باشکوه برای گالای سالانه تبدیل می‌شود تا پایان سفر هفت‌سالهٔ پژوهشگران NAI و آغاز زندگی دانشگاهی آنها را جشن بگیرد. اگرچه با سال‌ها بازنشستگی، سولومون سعی می‌کند هرگز گالا را از دست ندهد؛ امسال او پشت یک میز ممتاز نشسته بود. او از مهمانان طرفدار آموزش که برای دیدارش با پیشگام آموزشی که گارِسون بعدها در سخنرانی‌هایش از او تقدیر کرد، بازدید می‌کردند، لذت برد. SOLOMON: از اندازهٔ جمعیت شگفت‌زده شدم و از فارغ‌التحصیلان NAI و خانواده‌های مفتخرشان سپاسگزار بودم. حضور این‌همه کارکنان پرتلاش، مدیران و رهبران مدنی نشان‌دهندهٔ ارزش بالای چیزی است که این برنامه به آن تبدیل شده است. JACQUEZ: [در گالا ما] قلبم از شادی پر بود زیرا به همهٔ آنچه برای آن تلاش کرده بودم فکر می‌کردم. به هدف نهایی دست یافتم. دیگران نیز به تأثیر NAI بر زندگیِ دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان در طول سال‌ها اندیشه کردند. McFADDEN: من از هفتم تا دوازدهم را تدریس کرده‌ام. تأثیر این برنامه را نه تنها در بچه‌ها بلکه در دانشگاه و جامعه دیده‌ام. این تغییر فرهنگی در مدرسهٔ ما بود. اکنون ما فرهنگ رفتن به دانشگاه داریم. سطحِ دشواری که دانش‌آموزان در کلاس‌هایشان انتظار دارند بسیار بالا است. تدریس در برنامهٔ NAI اوجِ دوران حرفه‌ای من است. من فرزندانِ دانش‌آموزانی را که خود داشتم تدریس کرده‌ام و بنابراین این تأثیر بسیار قوی و عمیق بوده است. McMORROW: این جوانان واقعاً فوق‌العاده‌اند و والدینشان چنین فداکاری‌هایی می‌کنند. برای اینکه خیلی شعاری به نظر نرسد، اما این چیزی است که این کشور را بزرگ می‌کند. آنها واقعاً آیندهٔ کشور هستند. THOMAS-BARRIOS: شگفت‌آور است که به مدت بیش از سه دهه، USC تا این اندازه به جامعهٔ اطراف هر دو پردیس نفوذ کرده است. این عمل بی‌طلبانهٔ یک دانشگاه بزرگ است که بتواند آغوش خود را آن‌قدر گشود تا مسیر زندگی خانواده‌ها را به طور واقعی تغییر دهد.