

بیش از نیمی از کالریهای مصرفشده در ایالات متحده از غذاهای فوقپردازششده (UPFs) تأمین میشود، موادی مانند فستفود و میانوعدههای بستهبندیشده که اغلب دارای سطوح بالای نمک، شکر و چربیهای ناسالم هستند. در بزرگسالان، پژوهشها به وضوح این غذاها را با دیابت نوع ۲ و سایر بیماریها مرتبط دانستهاند، اما مطالعات کمی اثرات آنها را در میان نوجوانان بررسی کردهاند. اکنون، پژوهشگرانی از دانشکده پزشکی کیک USC یکی از نخستین مطالعاتی را کامل کردهاند که پیوند مصرف UPF با چگونگی پردازش گلوکز توسط بدن را بررسی میکند؛ امّری که شناختهشده است و میتواند خطر دیابت را پیشبینی کند. با پیگیری تغییرات در طول زمان، آنها بینشی درباره این که چگونه اختيارات غذایی میتواند فرایندهای زیستی کلیدی را تحت تأثیر قرار دهد به دست آوردهاند. این پژوهشگران گروهی از ۸۵ جوان را در یک دوره چهار ساله بررسی کردند. آنها دریافتند که افزایش مصرف UPF با ریسک بالاتر پیشدیابت، یا قند خون در مراحل اولیه که میتواند به دیابت منجر شود، ارتباط دارد. همچنین مصرف بیشتر UPF با مقاومت به انسولین همراه بود، به این معنی که بدن در بهکارگیری انسولین برای کنترل قند خون کارآمد نیست. این مطالعه که تا حدی با بودجه مؤسسه ملی سلامت تأمین شد، به تازگی در نشریه تغذیه و متابولیسم منتشر شده است. «یافتههای ما نشان میدهد که حتی افزایشهای نسبتاً ناچیز در مصرف غذای فوقپردازششده میتواند تنظیم گلوکز را در جوانان در معرض خطر چاقی مختل کند. این نتایج تغذیه را به عنوان عامل قابل اصلاح در آغاز بیماریهای متابولیک نشان میدهد و هدفی فوری برای استراتژیهای پیشگیری در میان جوانان محسوب میشود»، گفت ویا لیدا چاتزی، MD، PhD، استاد علوم جمعیت و بهداشت عمومی و کودکان و مدیر مرکز شاپ (ShARP) برای ارزیابی، بازسازی و پیشگیری PFAS در دانشکده پزشکی کیک USC و نویسنده ارشد این مطالعه. دوران جوانی یک دوره شکلگیری است که در آن افراد به بلوغ فیزیکی دست یافته و عادتهایی را میآفرینند که ممکن است سالها باقی بمانند. جایگزینی غذاهای بستهبندیشده یا رستورانی با غذاهای کامل و خام مانند میوهها، سبزیجات و غلات کامل میتواند احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ را در آینده کاهش دهد. «دوران جوانی یک پنجره حیاتی برای شکلدهی سلامت بلندمدت است.» چاتزی گفت. «با تمرکز بر جوانان، فرصت داریم مداخلهای زودهنگام انجام دهیم، پیش از اینکه پیشدیابت و سایر عوامل خطر به شرایط مادامالعمر تبدیل شوند.» نشانههای پیشدیابت این پژوهش ۸۵ جوان از مطالعهٔ Meta-AIR (تحقیق در باره شیوع متابولیسم و آسم) را در بر میگیرد که بخشی از مطالعه سلامت کودکان جنوب کالیفرنیا است. شرکتکنندگان با سن ۱۷ تا ۲۲ سال در مراجعه پایه بین سالهای ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸ دادههای خود را ارائه کردند و حدود چهار سال بعد در پیگیری دوباره ارزیابی شدند. در هر بازدید، شرکتکنندگان هر چیزی را که در یکی از روزهای کاری اخیر و یک روز آخر هفته اخیر مصرف کرده بودند گزارش کردند. پژوهشگران مواد غذایی را به دو دسته تقسیم کردند: غذاهای فوقپردازششده (مانند آبنبات، نوشابه، غلات آماده، کرمهای پخششده بستهبندیشده، ماستهای طعمدار و بسیاری از غذاهای رستورانی) و غذاهایی که فوقپردازش نشده بودند. سپس درصد کالری روزانه هر شرکتکننده که از UPFها میآمد را محاسبه کردند. پژوهشگران همچنین از شرکتکنندگان قبل و بعد از نوشیدن نوشیدنی قندی نمونه خون گرفتند تا بررسی کنند که بدنشان چقدر به قند خون با انسولین پاسخ میدهد. سپس یک تحلیل آماری انجام دادند تا تغییرات رژیمی را با علائم پیشدیابت مقایسه کنند و تفاوتهای سنی، جنسیتی، قومی-نژادی و سطح فعالیت بدنی را در نظر بگیرند. از مبنای مطالعه تا پیگیری، افزایش ۱۰٪ در مصرف UPF با ریسک ۶۴٪ بالاتر برای پیشدیابت و ۵۶٪ بالا رفتن ریسک مشکلات در تنظیم گلوکز همراه بود. شرکتکنندگانی که در مراجعه پایه گزارش کرده بودند که UPF بیشتری مصرف میکنند، در پیگیری پایانی نیز احتمال بیشتری داشت تا سطح انسولین بالاتری داشته باشند—که نشانهای زودهنگام از مقاومت به انسولین است، جایی که بدن برای حفظ قند خون در محدوده سالم باید انسولین بیشتری تولید کند. حد از مصرف غذاهای فوقپردازششده این مطالعه نشان میدهد که خطرات UPFها فراتر از بزرگسالان است و به جوانان نیز سرایت میکند، گروهی که در پژوهشهای پیشین اغلب نادیده گرفته شده بود. «این یافتهها نشان میدهد که مصرف غذای فوقپردازششده خطر پیشدیابت و دیابت نوع ۲ را در میان جوانان افزایش میدهد— و محدود کردن مصرف این غذاها میتواند به پیشگیری از بیماری کمک کند.» گفت نویسنده نخست مطالعه، یینگ لی، دانشجوی دکتری در علوم بیومکانیکی کمی در دانشگاه دارتموث و پیشتر به عنوان پژوهشگر در دانشکده پزشکی کیک کار میکرد. مطالعات آینده با گروههای بزرگتر و ردیابی دقیقتر رژیم میتواند روشن کند کدام غذاها بیشترین خطر را برای جوانان دارند. آنها همچنین قصد دارند به بررسی مکانیسمهای زیستی پشت این پیوندها ادامه دهند، از جمله اینکه چگونه مواد مغذی خاص در UPFها ممکن است بر انسولین و تنظیم قند خون اثر بگذارند. درباره این پژوهش علاو بر لی و چاتزی، سایر نویسندگان این مطالعه عبارتند از Elizabeth Costello, Sarah Rock, Zhanghua Chen, Frank Gilliland, Michael I. Goren, Jesse A. Goodrich و David V. Conti از دپارتمان جمعیت و علوم بهداشت عمومی، دانشکده پزشکی کیک USC؛ William B. Patterson از دانشگاه پزشکی کلرادو؛ Tanya L. Alderete از دانشکده بهداشت عمومی بلومبرگ، دانشگاه جان هاپکینز؛ و Nikos Stratakis از موسسه BarcelonA Institute for Global Health (ISGlobal). این کار عمدتاً با پشتیبانی مؤسسه ملی علوم محیطی بهداشتی (NIEHS) از دفتر ملی سلامت انجام شد. بودجه مطالعه Meta-AIR از مرکز سلامت محیطی جنوب کالیفرنیا برای کودکان و از NIEHS تأمین شده است؛ همچنین حمایتهای اضافی از سوی EPA ایالات متحده، بنیاد هایستین و سایر منابع NIEHS و اتحادیه اروپا داشت و برخی از هزینهها از برنامه Horizon Europe برای پژوهش و نوآوری تأمین شد. محتوای این کار صرفاً به عهدهٔ نویسندگان است و لزوماً نمایانگر دیدگاه رسمی مؤسسه ملی سلامت نیست.