News - پل قرمز پس از بازسازی دوباره بازگشایی شده است.

وزارت آموزش، علوم، فرهنگ و ورزش گزارش می‌دهد که بنای پل قرمز، واقع در منطقه اداری مرکزی ایروان، پس از تثبیت، نوسازی و ترمیم، افتتاح شده است. افتتاح پل قرمز تاریخی ایروان همچنین نشان‌دهنده پایان برنامه روزهای میراث اروپا است که در چارچوب همکاری بین وزارت آموزش، علوم، فرهنگ و ورزش و اتحادیه اروپا اجرا می‌شود. در مراسم افتتاح، نخست‌وزیر نیکول پاشینیان، رئیس دفتر نخست‌وزیر آرایک هاروتیونین، وزیر ژانا آندراسیان از وزارت آموزش، علوم، فرهنگ و ورزش، شهردار ایروان تیگران آویینیان، سفیر اتحادیه اروپا در ارمنستان ویاسیلیس ماراگوس و معاونان وزرای این وزارتخانه آلفرد کوچارین و دانیل دانیلیان حضور داشتند. به گفته وزیر ژانا آندراسیان، در سال‌های اخیر دولت ارمنستان کارهای بازسازی و تقویت بنای تاریخی را در مقیاسی نسبتاً بزرگ انجام داده و با افزایش قابل توجه بودجه دولتی این کارها را پیگیری کرده است. با مشارکت بخش خصوصی در فرایند بازسازی بناها، ما همچنین به تغییر نگرش عمومی نسبت به بناها کمک می‌کنیم — به سوی حفاظت مسئولانه‌تر و دقیق‌تر از مسائل حفاظت. بازسازی پل قرمز یکی از نمونه‌های بارز این امر است. شاهد هستیم که یکی از قدیمی‌ترین پل‌های ایروان، به عنوان بخشی از میراث تاریخی و فرهنگی این شهر، برای شهروندان و گردشگران قابل دسترسی شده و مکانی جالب برای تفریح و سرگرمی است. به گفته وی، برای اینکه میراث تاریخی و فرهنگی ایروان بیش‌تر نمایان و قابل دسترسی باشد، کارهای مداوم در حال انجام است. میراث ارارتویی ایروان در فهرست مقدماتی یونِسکو گنجانده شده است. اشاره به جمع‌بندی روزهای میراث اروپا در طول روز، وزیر ژانا آندراسیان گفت که با هم‌افزایی تلاش‌ها پیرامون این رویداد نشان می‌دهد که میراث فرهنگی ارمنستان بخشی از میراث جهانی است، جایی که فرهنگ ما دارای شخصیت متمایز خود است. در این رویداد همچنین کنسرتی به سبک جَم-سِشن برگزار شد. بازسازی بنای پل قرمز در چارچوب تفاهم‌نامه همکاری که در سال ۲۰۲۲ میان وزارتخانه و یک نیکوکار امضا شده بود انجام شد. این بنای در سال‌های ۲۰۲۴–۲۰۲۵ با بودجه نیکوکار یوری آفرِیکیان بازسازی شده و تمامی لایه‌های تاریخی که ارزش بازسازی را منعکس می‌کنند حفظ شده‌اند. این بنای با اهمیت جمهوری است که در رودخانه خرازدان واقع شده است. این قدیمی‌ترین پل محفوظ در ایروان است و به عنوان یکی از بزرگ‌ترین سازه‌های مهندسی قرون میانه ارمنستان شناخته می‌شود: ارتفاع آن ۱۱ متر، طول ۸۰ متر و عرض ۶٫۵ متر است. این پل با اتصال دو ساحل دره خرازدان، راه ارتباطی از قلعه ایروان به دشت ارارات فراهم می‌آورد. از نظر استراتژیک اهمیت داشت: کاروان‌های تجاری، گاری‌های بارگذاری‌شده، حیوانات، سربازان و سوارکاران از روی آن عبور می‌کردند و مهمات و تجهیزات نظامی دیگر را حمل می‌کردند. پل سازه‌ای است که قدمتش از قرون دهم تا سیزدهم میلادی است، با نماهای سنگی تراش‌خورده، گنبدها و جبهه‌های سه‌طبقه با قوس‌های دندانه‌دار. در طول عمر خود ساختمان بارها از زلزله‌ها و رویدادهای تاریخی گوناگون آسیب دیده است. پس از زلزله قدرتمند سال ۱۶۷۹، پل به‌طور اساسی بازسازی شد یا تحت حمایت بازرگان ثروتمند و نیکوکار به نام خوجا پلاوی ساخته شد. به همین دلیل گاه پل را با نام پل خوجا پلاوی می‌نامند و به خاطر رنگ‌های آجرهای پخته و سنگ‌های توف قرمز استفاده‌شده در آن با نام قرمز شناخته می‌شود. در سال ۱۶۵۵ این پل توسط جهان‌گرد فرانسوی ژان-باتیست Tavernier تصویر شده و گزارش داده بود که پل سه قوس دارد. در نقاشی محفوظ از ۱۷۹۶، پل اکنون دارای چهار دهانه است: دو دهانه مرکزی بزرگ و یکی در هر طرف کوچک. در عکس‌های دوران شوروی، پل دو دهانه مرکزی بزرگ و پایه‌های محافظ کناره‌ای مستحکم را نشان می‌دهد. بازسازی و کارهای بنیاد در دهه‌های ۱۸۳۰ و ۱۹۶۰ انجام شد که در آن به دو کناره پل پایه‌های بازالتی برای تقویت افزوده شد. بعداً در دهه ۱۹۸۰، کارهای مرمت ناقص باقی ماند. تا سال‌های ۲۰۲۴–۲۰۲۵ تنها قوس بزرگ جنوبی پل و پاویون شمالی محفوظ مانده بود و پل عملاً ویران شده بود و به بازسازی فوری نیاز داشت، بنابر بیانیه مطبوعاتی.