News - پویایی‌های خانوادگی قدرتمند، نمایش «تپه‌های کالیفرنیا» را در برکلی ریپ به حرکت درمی‌آورند.

در ساختن یک گروه خانوادگی تدبیر ویژه‌ای وجود دارد. در میان گروه‌های زیادی بوده‌اند — از Beach Boys تا Pointer Sisters، Lennon Sisters و McGuire Sisters و سایرین. اما پیش از حضور همهٔ آنها، سه خواهر به نام LaVerne، Maxene و Patty آمریکا را در دورهٔ جنگ جهانی دوم به شور و شوق درآوردند و به عنوان Andrews Sisters معروف شدند. در حماسهٔ گستردهٔ Jez Butterworth با عنوان «The Hills of California»، که تا ۷ دسامبر در Berkeley Repertory Theatre اجرا می‌شود، کارفرمایی سخت‌گیر به نام ورونیکا، چشم‌اندازی برای شهرت نامیِ ابدی برای چهار دخترش دارد. Andrews Sisters الگوی او هستند، گروهی که در دههٔ ۱۹۴۰ با آهنگ‌هایی مانند «Beer Barrel Polka» و «Boogie Woogie Bugle Boy» چیره شد، هرچند از اوایل دههٔ ۵۰ بیرون رفت. در میانهٔ دههٔ ۵۰ بود که خواهران خوانندهٔ نمایش، «The Webb Sisters»، آماده بودند تا عصای موسیقی را به دست بگیرند و ادامه دهند. اما بی‌رحمیٔ ورونیکا ضربهٔ ماندگاری بر دختران گذاشته بود، و در بخش پایانی نمایش در سال ۱۹۷۶، چهار دختر هنگامی که مادرشان در مهمان‌خانه‌ای که دهه‌های بسیار در آن زندگی کرده بود درگذشت، دوباره گرد هم می‌آیند. این دیدار زخم‌های کهنه را زنده می‌کند و در عین حال ارزیابی می‌کند که هر یک از دختران چه راهی در زندگی پُشت سر گذاشته‌اند. کارگردان لِروِتا گرِکو راه‌های فراوانی برای ورود به این داستان دارد. یکی اینکه او بزرگ‌ترین فرد از پنج خواهر است. و مانند The Webb Sisters، گرِکو با آداب و مناسک فرایند پدید آمدن فوت والدین آشنا است. «برای من جالب بود که حقیقت چقدر لغزنده است و چگونه ضربهٔ عاطفیِ یک نفر می‌تواند از طرفِ دیگری حمل شود، و همچنین چگونه شادی و دستاوردِ یک نفر می‌تواند توسط دیگری حمل شود.» گرِکو، که به مدت ۱۲ سال مدیر هنریٔ تئاتر جادوییِ سان فرانسیسکو بوده است قبل از اینکه به همان مقام در Huntington Theatre Company در بوستون برود، گفت. «آن چه نمایش در پیِ کاوش آن است، این است که چگونه حقیقتِ شخصی و لغزنده است.» وقتی به Veronica Webb می‌پردازیم، نکات و لایه‌های فراوانی وجود دارد، هر چند در سطحِ ظاهر مادرِ مشکلی‌دار است. «او تنها جاه‌طلب نیست بلکه در تلاش است تا مادریِ بزرگ باشد و برای دخترانش کار درست انجام دهد.» گرِکو گفت که این نمایش تنها دومین اجرایِ این نمایش است که از لندن آغاز شد و در سال ۲۰۲۴ به برادوی منتقل شد. «دخترانِ او همگی متفاوتند و اجتماعِ آنها برای این بازگشت به خانه فوق‌العاده است.» Allison Jean White هر دو جنبهٔ شخصی و داستانیِ بازگشت به خانه را درک می‌کند. وایت وظیفه دارد نه تنها ورونیکا را بازی کند، بلکه جوآن، دختر از رابطهٔ دورافتادهٔ ورونیکا، را نیز که در آمریکا حرفهٔ ضبط به وجود آورد و در حالی که مادرش در حال از دست دادن است، به‌طور اسرارآمیزی به خانهٔ خانوادگیِ خود در شهر Blackpool انگلستان بازگشته است، بازی کند. اجرای نمایش در برکلی برای White بازگشت به خانه در منطقهٔ بی‌ایست، او که در نیویورک سِاکن است اما در منلو پارک بزرگ شده و دورهٔ تحصیلِ عالیِ تئاتر Conservatoryِ آمریکایی در سان فرانسیسکو را گذرانده است. بازگشت به خانه و ایفای نقش با گرکو به عنوان سردسته و طرفدارِ نمایش، به دلیل تجربیاتِ شخصیِ گرکو برای او خاص‌تر شد. «می‌دانستم که او مادری با یک دختر است، اما فهمیدم که او یکی از پنج خواهر است که واقعاً جالب بود.» وایت گفت که آخرین بار با گرکو در نمایشِ «Realistic Joneses» در سال ۲۰۱۶ در Magic کار کرده بود. «بسیار عالی بود که می‌دانستم او ثروتِ آن را به این نمایش می‌آورد. در حالی که نویسندهٔ نمایش این شخصیت‌ها و روابطِ آنها را که به‌راحتی می‌توان در آنها زندگی کرد نوشته است، فوق‌العاده است که بدانیم کارگردان نیز به‌طور شخصی چنین روابطی را تجربه کرده است، که دلیلی دیگر است برای پذیرش آسانِ دیدگاه و پژوهش او در متن.» برای White، آن متن برای دو شخصیتِ متمایز ساخته شده است که در اصل توسط Butterworth برای شریک زندگیِ او، Laura Donnelly، نوشته شده بود. با وجود تفاوت در نیت‌ها، جنبه‌های لجستیکی نیز وجود دارد که هر جنبه از شخصیت‌پردازیِ White را در بر می‌گیرد. «من هر چیزی دارم تا به من کمک کند شخصیت‌ها را در دوره‌های زمانی مختلف متفاوت کنم.» White گفت. «و Wig‌های مختلف، لباس‌ها، لهجه‌های مختلفی وجود دارد، اما همه به همان خانواده مربوط‌اند. و این نکتهٔ جالبی است که من دقیقاً همان بدن هستم که هر دو نقش را بازی می‌کنم و این اتصال را به وجود می‌آورد.» اگر روزهای گرکو در Magic پشت سر گذاشته شده، هنوز بخش‌هایی از افسانه با او مانده است، به‌ویژه ارتباطِ Magic با احتمالاً بزرگ‌ترین نمایشنامه‌نویسِ ساکنِ خود، سم شِپِرد. نمایشِ بازگشتی Butterworth اکنون با «Buried Child»ِ شِپِرد یا «The Homecoming»ِ Harold Pinter هم‌سطح شده است، اما نمایشِ کاملاً متمرکز بر زنان است. «نوشتنِ Jez بسیار قدرتمند و لذیذ است و ما عادت کرده‌ایم که نمایش‌های او حولِ محورِ مردان باشد.» گرکو گفت. «درستیِ این که چگونه او گذشته را با نیرویی فعال به حال حاضر می‌رساند، بدون هیچ لایهٔ تأملی یا رنگِ قهوه‌ای که دور لبه‌ها سوخته باشد، قدرتمند است. گذشته فعال است، صحبت می‌کند و به طور مستقیم با حال حاضر برخورد می‌کند.» دیوید جان چاوز رئیس انجمن منتقدان/خبرنویسان تئاتر آمریکا است و دو بار داور جایزه پولیتزر درام (۲۰۲۲–۲۰۲۳) بوده است؛ @davidjchavez.bsky.social. «تپه‌های کالیفرنیا» نویسنده: Jez Butterworth، به نمایندگی از Berkeley Repertory Theatre با همکاری Huntington Theatre Company تا تاریخ: ۷ دسامبر کجا: Berkeley Rep Roda Theatre، ۲۰۲۵ Addison St., Berkeley زمان اجرا: دو ساعت و چهل دقیقه، با یک استراحت قیمت بلیت‌ها: ۲۴ تا ۱۳۷ دلار؛ berkeleyrep.org