News - مشارکت تایوان در بسیج جهانی برای گذار به اقتصاد سازگار با اقلیم

تغییرات اقلیمی به سرعت در حال بازتعریف ساختار اقتصادی جهانی و چشم‌انداز ریسک هستند. تایوان از این چالش رو به رشد بی‌تأثیر نیست. در تابستان ۲۰۲۵، بخش‌های جنوبی و شرقی تایوان از طوفان‌های پی‌درپی و باران‌های سیلابی متأثر شدند و سیلاب شدیدی را در بسیاری از نقاط موجب شدند و تأثیر عمیق تغییر اقلیم بر توسعه منطقه‌ای و ایمنی عمومی را به‌روشنی نشان دادند. به‌عنوان یک عضو مسئول در جامعه بین‌المللی، تایوان در راستای تلاش‌های جهانی برای محدود کردن افزایش دما به ۱.۵ درجه سلسیوس نسبت به سطح پایه، در حال اقدام برای مواجهه با تغییرات اقلیمی است. در سال ۲۰۲۵، تایوان تعهد ملی تعیین‌شده (NDC) برای سال ۲۰۳۵ را به‌صورت روشن و شفاف ارائه کرد و اهداف صریحی را برای گذار به اقتصاد کم‌کربن تعیین نمود. با انتشار منظم گزارش‌های موجودی ملی گازهای گلخانه‌ای و همچنین گزارش‌های شفافیت دوسالانه، تایوان پیشرفت خود را افشا می‌کند و تعهد خود را به انجام مسئولیت‌هایش در چارچوب تلاش جهانی برای کاهش انتشارها نشان می‌دهد. وقتی در سال ۲۰۲۴ به کار گمارده شد، رئیس‌جمهور لی چینگ‌ته پروژه ملی امید را اعلام کرد که چشم‌انداز سیاستی برای رشد سبز و گذار به سمت خالص صفر تا سال ۲۰۵۰ را ترسیم کرد. دولت او از آن زمان تا کنون پنج استراتژی عمده برای پیشبرد تحول به سمت خالص صفر تعیین کرده است: توسعه یک استراتژی هوشمند انرژی سبز؛ ترویج تحول صنعتی دوکانیزه که هم دیجیتالی‌شدن و هم سبزشدن را در بر می‌گیرد؛ پرورش سبک زندگی پایدار با خالص صفر؛ تضمین نقش رهبری دولت در پشتیبانی از گذار؛ و دست‌یابی به یک گذار عادلانه که هیچ‌کس را پشت سر نمی‌گذارد. در ژوئن ۲۰۲۴، کمیته ملی تغییرات اقلیمی زیر نظر دفتر رئیس‌جمهور برای ایجاد موج اجتماعی و تسهیل گفت‌وگوی راهبردی در مورد حاکمیت‌های اقلیم ملی تشکیل شد. از طریق این فرایند، تایوان هدف‌های جدید کاهش انتشار را مشخص کرد: ۲۶ تا ۳۰ درصد تا سال ۲۰۳۰ و ۳۶ تا ۴۰ درصد تا سال ۲۰۳۵ نسبت به سال پایه. هدف‌گذاری برای میانه‌مدت‌های بلندپروازانه به‌منظور هدایت گذار به سمت خالص صفر: تایوان بر میانه‌مدت به‌عنوان محور استراتژی خود برای هدایت گذار به خالص صفر تا سال ۲۰۳۰-۲۰۳۵ تمرکز می‌کند و همچنین به‌طور پیوسته چارچوب حاکمیت اقلیم مبتنی بر اقدام را می‌سازد. قانون پاسخ به تغییرات اقلیم هدف خالص صفر تا ۲۰۵۰ را به‌طور قانونی تضمین می‌کند. افزون بر این، همسو با NDC به‌روزشده تحت توافق پاریس، تایوان به‌طور داوطلبانه اجرای آن را مطابق با تعهدات ماده ۴ پیش می‌برد و همزمان مسیر کاهش انتشار خود را بازنگری و بهبود می‌بخشد. تایوان هدف ۲۰۳۰ را به کاهش ۲۸±۲درصد نسبت به سطوح سال ۲۰۰۵ ارتقا داده است و اهداف میانه‌مدت ۳۲±۲درصد تا سال ۲۰۳۲ و ۳۸±۲درصد تا سال ۲۰۳۵ را تعیین کرده است. به‌طور هم‌زمان، تایوان طرح جامع کاهش کربن را راه‌اندازی کرده است. با رویکردی پایین‌به‌بالا، هر وزارتخانه و سازمان در حال بازنگری و بهبود برنامه‌های کاهش انتشار خود است، در حالی که شورای ملی توسعه پایدار از رویکرد بالا-به-پایین برای شناسایی و هماهنگی ۲۰ اقدام اصلی کاهش انتشار استفاده می‌کند. از این میان می‌توان به گسترش سریع انرژی خورشیدی و انرژی بادی فراساحل، دستاوردهای ژئوترمال و فناوری نیروگاه‌های کوچک آبی، ذخیره‌سازی انرژی با فناوری‌های پیشرفته، زنجیره‌های تأمین سوخت‌های کم‌کربن و هیدروژن (از جمله آمونیاک)، جذب، استفاده و ذخیره کربن، اقدامات خود-کاهش در صنعت، بهبود کارایی انرژی، کربن‌زدایی شرکت‌های دولتی، ساختمان‌های با کربن نزدیک به صفر، برقی‌سازی و کاهش کربن خودروهای تجاری، سوخت هوای پایدار، تاب‌آوری کشاورزی و کاهنده‌های کربن، استفاده پایدار از منابع و کشاورزی کم‌کربن و پایدار، استفاده چرخشی از منابع و سبک زندگی پایدار با خالص صفر را می‌توان نام برد. همراه با این‌ها، شش سازوکار نوآوری نهادی وجود دارد: نوآوری فناورانه، حمایت مالی، قیمت‌گذاری کربن، سازگاری با مقررات، توسعه نیروی کار سبز و مشارکت جامعه‌محور. این‌ها به تقویت بیشتر تلاش‌های ملی در کاهش انتشار کمک خواهند کرد. پیشبردِ تعهد داوطلبانه و ایجاد گفت‌وگوی فراگیر: مطابق با ماده ۴ توافق پاریس و تصمیمی که در نشست ۲۸امین اجلاس کنوانسیون تغییرات اقلیمی (COP28) در سال ۲۰۲۳ اتخاذ شده است، طرف‌ها باید تا سال ۲۰۲۵ هدف‌های کاهش گازهای گلخانه‌ای برای سال ۲۰۳۵ را ارائه کنند (NDC 3.0). اگرچه تایوان عضو این کنوانسیون نیست، اما با چارچوب و برنامه زمانی UNFCCC به‌طور داوطلبانه هم‌سو شده و NDC 3.0 خود را امسال ارائه کرده است. NDC 3.0 که با راهنمایی‌های لازم برای افزایش وضوح، شفافیت و درک محتوا تدوین شده است، بلندپروازی و عدالت بیشتری نسبت به سایر کشورها را نشان می‌دهد. NDC 3.0 ده بُعد کلیدی را برجسته می‌کند: (۱) انصاف و بلندپروازی؛ (۲) چارچوب قانونی و نهادی داخلی برای حاکمیت اقلیم؛ (۳) استراتژی‌های هوشمند انرژی سبز برای گذار به انرژی؛ (۴) تحول دوگانه دیجیتال و سبز؛ (۵) مالیه سبز و قیمت‌گذاری کربن؛ (۶) سبک‌های زندگی پایدار با خالص صفر از طریق ابتکارات مبتنی بر جامعه؛ (۷) گذار عادلانه و توسعه نیروی کار سبز؛ (۸) همکاری بین‌المللی؛ (۹) سازگار با تغییرات اقلیم؛ و (۱۰) حقوق بشر، برابری جنسیتی و حقوق و رفاه کودکان و جوانان. این اجزا چارچوبی علمی و شفاف برای اقدامات ملموس تایوان در زمینه اقلیم فراهم می‌آورند. در جریان تدوین NDC 3.0، مشارکت‌های عمومی گسترده و مشاوره‌های چندذیگری انجام شد. مذاکراتی تحت طرح اقدام جامع کاهش کربن برای بررسی ۲۰ اقدام اصلی انجام شد و شرکت‌کنندگان از دولت، صنعت، دانشگاه و کنشگران جامعه مدنی برای رسیدن به اجماع و یافتن راه‌حل‌های اقلیمی با هم مشارکت کردند. همچنین، کارشناسانی در زمینه‌های گوناگون از جمله حقوق بشر، برابری جنسیتی، رفاه کودکان، مشارکت جوانان و فناوری مشورت شدند. تلاش‌های ارتباطی همچنین بخش سازمان‌های غیردولتی، دانشجویان دانشگاه و جوامع بومی را در بر گرفت. دیدگاه‌های متنوع این گروه‌ها و افراد در پیش‌نویس NDC 3.0 منظور شد تا ارائه تایوان به جامعه بین‌المللی بازتابی از تعهد جامع، فراگیر و آینده‌نگر به اقدام بلندمدت اقلیمی باشد. ترویج یک سیستم هزینه کربن ترکیبی و رویکرد بازار انتشار (قیمت‌گذاری کربن و طرح cap-and-trade) تایوان امسال به‌طور رسمی سیستم هزینه کربن را راه‌اندازی کرده است و برای گزارش‌دهی پایلوت نیز اقدام کرد. این هزینه در آغاز حدود ۱۰ دلار آمریکا برای هر تن معادل دی‌اکسید کربن تعیین شده است. تثبیت قیمت کربن ملی یک نقطه عطف تازه است. برای اطمینان از کارآمدی سیستم، بودجه‌های اختصاص‌یافته، کاهش‌های خودتعیین‌شده، نرخ‌های ترجیحی و سایر تدابیری که به بخش‌های با ریسک بالای leakage کربن پاسخ می‌دهد، در نظر گرفته شده‌اند. چنین تدابیری کاهش انتشار در بخش‌های پر انتشار را تشویق می‌کند و به عدالت و مشارکت دامن می‌زند. سیستم هزینه کربن با هدف اصلی کاهش انتشار است و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۰ انتشار معادل ۳۷ میلیون تن دی‌اکسید کربن را کاهش دهد. این نخستین سال قیمت‌گذاری کربن در تایوان است. برای مرحله بعد، دولت از رویه‌های بین‌المللی برای تثبیت سیستم هزینه کربن استفاده خواهد کرد و به تدریج یک طرح cap-and-trade برای بازار انتشار معرفی خواهد کرد که انگیزه‌های قیمتی و رقابت عادلانه را تضمین کند. این ساختار، چارچوبی دو مسیری برای قیمت‌گذاری کربن ایجاد می‌کند. چنین ساختاری خواسته‌های صنایع داخلی برای انگیزه‌ها و ابزارهای بازار متنوع را منعکس می‌کند و در عین حال کارایی سیستم را افزایش می‌دهد و پایه‌ای برای همسو شدن با بازارهای کربنی بین‌المللی فراهم می‌کند. در زمینه همکاری‌های بین‌المللی، تایوان برای شرکت فعالانه در چارچوب ماده ۶ توافق پاریس آماده می‌شود و بدین ترتیب سازوکارهای قانونی و نهادی برای شرکت در بازارهای کربن جهانی را تقویت می‌کند. با پیشبرد هر دو ابزار قیمت‌گذاری داخلی و همکاری بین‌المللی، تایوان قصد دارد مدل منحصربه‌فردی از درگیری با بازار کربن ایجاد کند و به گذار جهانی به سمت خالص صفر به عنوان یک بازیگر محور صادراتی در زنجیره‌های تامین منطقه‌ای و جهانی کمک‌های معنی‌دار ارائه دهد. ادغام منابع و گسترش شبکه‌ها برای سازگار با تغییرات اقلیم در پاسخ به اثرات تغییرات اقلیم، تایوان با سیاست‌های سازگاری با تغییرات اقلیم در سطح ملی پیش می‌رود که مطابق با ماده ۷ توافق پاریس است و خواستار تقویت اقدامات سازگاری در همه سطوح است. تایوان طرح اقدام سازگاری ملی با چرخه‌ای چهارساله در برابر تغییرات اقلیم برقرار کرده است. این طرح هفت حوزه را پوشش می‌دهد: زیرساخت‌های حیاتی، منابع آبی، کاربری اراضی، سواحل و اقیانوس‌ها، تأمین انرژی و صنایع، تولید کشاورزی و تنوع زیستی، و بهداشت. همچنین ظرفیت‌سازی را نیز در بر می‌گیرد. دولت‌های محلی برنامه‌های سازگاری با تغییرات اقلیم را به منظور ترویج سازگاری‌های بافت-محور، ارتقای ظرفیت سازگاری، تقویت مقاومت و کاهش آسیب‌پذیری ساخته‌اند و گزارش‌های سالانه پیشرفت را منتشر می‌کنند. امسال، دولت‌های مرکزی و محلی، کارشناسان بهداشت عمومی و سازمان‌های غیردولتی ائتلاف «استراتژی سازگاری با گرما» را برای پاسخ به مسئله گرمای شدید تشکیل دادند. در آینده، ما به گسترش این مدل همکاری با بخش‌های دولتی و خصوصی، گسترش شبکه اقدامات سازگاری و تقویت تاب‌آوری ملی به طور کامل ادامه خواهیم داد. ارتباط با تحولات جهانی و شکل‌دهی به عصر جدید اقدام اقلیمی: COP۳۰ به‌عنوان یک رویداد تاریخی خواهد بود زیرا پنج سال از اجرای توافق پاریس گذشته است. این گردهمایی نقطه آغاز فاز آینده‌دار اقدام جهانی اقلیمی خواهد بود. تایوان با ارائه NDC 3.0 و تکمیل نخستین گزارش شفافیت دوسالانه خود با چارچوب شفافیت جهانی که در ماده ۱۳ توافق پاریس تعیین شده است، با جامعه جهانی همسو می‌شود. این تلاش‌ها پایداری سیاست‌های اقلیمی تایوان و تعهدش به گفت‌وگوی جهانی را تقویت می‌کند. تایوان همچنین با عزم جدی به گذار به سمت خالص صفر از طریق گسترش کار بر روی قیمت‌گذاری کربن، تغییر ساختاری، گسترش اقدامات سازگاری و ایجاد چارچوب‌های پشتیبانی سیاستی قوی حرکت می‌کند. چنین کارهایی هم اراده و هم توانایی برای مواجهه با چالش‌های تغییرات اقلیم را نشان می‌دهد. با این حال، تایوان تصدیق می‌کند که رسیدن به خالص صفر، تنها از طریق یک کشور امکان‌پذیر نیست، بلکه این یک سفر جمعی است که جامعه جهانی با هم آن را می‌گذارد. از همه کشورها خواهشمندیم تا از شرکت تایوان در COP۳۰ در بیلم، برزیل، در نوامبر امسال پشتیبانی کنند تا تایوان و جامعه بین‌المللی بتوانند با هم پاسخ مشترکی به بحران اقلیم بدهند و با روح همکاری جهانی COP30 به پیشرفت اقدام هماهنگ بپردازیم. با کار گروهی می‌توانیم به اجرای کامل توافق پاریس نزدیک شویم و جهانی با خالص صفر بسازیم.