

از آغاز نبردهای پخش استریمینگ، همگی درگیر بحثی داغ شدهایم و باید یکی از دو سوی آن را انتخاب کنیم: بینِگ در مقابل انتشارهای هفتگی. اکثر تماشاگران با سِن مشخص با فرمتِ هفتگیِ معمول بزرگ شدهاند و این بر همه چیز اثر گذاشته است: از صبر ما تا نحوهٔ نگارش اپیزودیکِ تلویزیون و حتی برداشت ما از این که کل فصلها چگونه باید روایت شوند. اما با ورود نتفلیکس به صحنه، مدلِ بینِگِ این شرکت بازی را برای همیشه دگرگون کرد. به نظر میرسد مخاطبان عشق دارند به نمایشهایی که میتوانند در یک یا دو نشست آنها را تماشا کنند و فصلهای کامل را پشت سر هم پشت سر هم به پایان رسانند و سپس به چیز بعدی بپردازند. بازی، ست، و مطابقت... درست است؟ شاید نبرد هنوز به نتیجه نرسیده باشد. The Hollywood Reporter جزئیاتی را از مطالعهای در دانشگاه کارنگی ملون منتشر کرده است که ممکن است تعادلِ قدرت را دوباره به هم زده باشد. به طور خلاصه، آزمایشی با حضور تعدادی بیننده (با میانگین سنی حدود ۴۹ سال بود) از آنها خواست تا چهار نمایش را که طی یک دههٔ اخیر منتشر شدهاند تماشا کنند: "Big Little Lies", "The Muppets", "The Young Pope" و "Unforgettable." پژوهشگران آزاد بودند تا با استراتژی انتشار دستکاری کنند و ترکیبی از گزینههای بینِگ و هفتگی به کار گیرند، پیش از این که یکی از این نمایشها را در طول ده هفتهٔ کل به هر شرکتکننده اختصاص دهند. اعداد نشان میدهد که پخشکنندگان ممکن است انتشارهای هفتگی را در اولویت قرار دهند، زیرا این کار منجر به حفظِ اشتراکها در کوتاهمدت تا ۴۸ درصد بیشتر میشود در مقایسه با افتِ اشتراکها به دلیلِ بینِگ. با این حال، از دیدِ یک حسابدارِ سود-زیان، این رویکرد معایبِ خودش را هم داشت، زیرا بینندگانِ هفتگی معمولاً ترجیح میدادند تا چند قسمت منتشر شود و سپس یک نمایش را آغاز کنند. دوباره به نقشهٔ اولیه بازمیگردیم. با این وجود، رویکردِ انعطافپذیرترِ Prime Video ممکن است بهترین راهحل بین این دو افراط را پیدا کرده باشد.