

پدری و دختری روندی جذاب را در میان نخبگان نیویورک معرفی کردهاند—باغهایی با طراحی برای افزایش طول عمر. شارلوت لاگاردیا آباته، متخصص تغذیه، و پدرش کریستوفر لاگاردیا، معمار منظرهٔ مشهور، مفهوم «باغ طول عمر» را پیشگام کردهاند. این پناهگاههای سلامتیِ سفارشی قول میدهند به زندگی سالمتر و طولانیتر کمک کنند. هر باغ با دقت طراحی شده و دارای مسیرهای پیادهروی، مناطق ورزشی و امکانات لوکس مانند سوناها و استخرهای سرد است و فضاهای باغ سنتی را به پناهگاههای سلامت شخصی تبدیل میکند. تصور کنید کمتر به عنوان یک مزرعهٔ سبزیجات و بیشتر به عنوان یک پناهگاه سلامتی خصوصی در خانه. «آگاهی رو به افزایش نسبت به طول عمر وجود دارد—نه فقط بهدست آوردن عمر بیشتر، بلکه بهدست آوردن زندگی بهتر—و مردم بهتدریج فضای بیرونی خود را بخشی از آن میبینند» آباته به دیلی میل گفت. همانطور که شارلوت توضیح میدهد: «این باغها بر مفهومی حیاتی تأکید میکنند: سلامت بهشدت شخصی است. آنچه برای یک نفر سودمند است ممکن است برای دیگری مناسب نباشد.» با سالها تجربه در حوزههای مربوطه، آباته و پدرش—که برای کار نوآورانهاش با گروه طراحی لاگاردیا شناخته میشود—از همآیی شگفتانگیز بین حرفههایشان آگاه شدند. «روزی با هم گفتوگویی میکردیم که سلامت فقط دربارهٔ رژیم غذایی یا فقط دربارهٔ حرکت نیست؛ محیط زیست نقش بسزایی ایفا میکند،» آباته توضیح داد. «فکر کردیم: چه میشود اگر فضاهای بیرونی بسازیم که از هر جنبهٔ سلامت پشتیبانی کنند؟ باغهایی که نه تنها غذا میکارند بلکه مردم را به حرکت، نفس کشیدن، آرامش و واقعاً ارتباط با فضای اطرافشان تشویق میکنند.» آنچه آغاز شد از گفتوگوهای شبانه و طولانی خیلی زود گسترش یافت و باغِ طول عمر به موجودی پرزند، لایهدار و با جزئیات فراوان بدل شد. اما این باغها تنها افزونهای به طراحیهای مشهور شرکت نیستند. آنها پروژههایی پهناور و باکیفیت بالا هستند که نحوهٔ تجربهٔ زندگی در خانه را دگرگون میکنند. «چند لایهٔ مختلف وجود دارد که باعث میشود این باغها به سلامت و سبک زندگی بلندمدت کمک کنند، و این چیزی است که طراحیِ آنها را خیلی هیجانانگیز میکند،» آباته گفت. «باغها دیگر فقط چیزهایی برای نگاه کردن نیستند. آنان به چیزی تبدیل میشوند که واقعاً به سلامت و سبک زندگی شما روزانه کمک میکند.» آباته و پدرش هر باغ را با مجموعهای از امکانات طراحی میکنند—از غوطهورهای سرد و سوناها تا زمینهای بوچه، چمنهای همسطح، فضاهای غذاخوری در فضای باز و حتی کندوهای زنبورعسل—و این باغها را فراتر از حیاط پشتی سنتی میبرند. اگرچه طراحی آنها چشمنواز است، اما تمرکز این باغها بر ایجاد پناهگاهی امن است که سیستم عصبی بتواند آرام گیرد و دوباره انرژی بگیرد. پژوهشها نشان میدهند کسانی که زمان بیشتری را بیرون از خانه وقت میگذرانند شادتر و سالمترند و نرخ بیماریهای مزمن در آنها کمتر است—این همگی بهخاطر حرکت در هوای آزاد یا صرفاً استراحت در فضای باز است، بهگفتهٔ انجمن روانشناسی آمریکا. «فضاهای بیرونی با دقت طراحیشده میتواند به کاهش نویز و آلودگی هوا کمک کند و فضایی برای آرامش واقعی افراد فراهم آورد،» آباته گفت. برای این متخصص تغذیه، طول عمر فقط به معنای زندگی طولانی نیست—«بلکه تا حد ممکن زندگی باکیفیت است.» آباته طول عمر باغ را در سه عنصر خلاصه میکند: غذایی که بدن را تغذیه میکند، مسیرهایی که تشویق به حرکت میکنند و گوشههای آرام برای استراحت—فقط یک فرمول کامل برای توازن جسم و روح. «این یعنی احساس خوب در بدن، حفظ تیزهوشی ذهنی و ادامهٔ انجام کارهایی که با کسانی که دوستشان دارید انجام میدهید. این همان هدف عمیقتری است که پشت هر چیزی که طراحی میکنیم قرار دارد.» شگفتآور است که کمتر از نیمی از آمریکاییها هر روز میوه و سبزی لازم را مصرف میکنند، بنابر CDC. راهنمای تغذیهای 2020–2025 برای آمریکاییها میگوید بزرگسالان باید روزانه یکونیم تا دو پیمانه میوه و دو تا سه پیمانه سبزی مصرف کنند. خوردن میوه و سبزی بهطور منظم نه تنها برای کاهش سایز کمر خوب است، بلکه خطر ابتلا به بیماریهای قلبی، سکته، دیابت نوع 2 و برخی سرطانها را کاهش میدهد و به سلامت روده و مغز نیز کمک میکند. «این باغها رویکردی نوآورانه برای نشان دادن نقش حیاتی تغذیه در سلامت بلندمدت هستند،» آباته افزود. «همچنین این فضا با شما همگام میشود—چگونه نیازهای شما را اکنون و همچنین پنج، ده یا بیست سال آینده پشتیبانی میکند.» آباته تأکید میکند که این باغها مکمل پزشکی مدرن هستند و جایگزین آن نیستند و ارائهٔ خدمات بهداشتی حرفهای در آمریکا همچنان لازم است. «من افراد زیادی را نمیشناسم که از دیدن پزشک لذت ببرند،» او افزود. «اگر باغهای ما بتوانند به مردم کمک کنند تا سالمتر بمانند و با ترویج رویکردی فعال و مبتنی بر محیط به سلامت، دفعات مراجعه به پزشک را کاهش دهند، آنگاه واقعاً موفق شدهایم.» از زمان آغاز پروژه، بیشترین علاقه از سوی مشتریان در هامپتونز—آخرین زمین بازی ثروتمندان و مشهوران لانگ آیلند—بوده است. «ما علاقهٔ واقعی به این نوع رویکرد دیدهایم، بهویژه در هامپتونز، جایی که مردم از قبل به بیرون رفتن و زندگی سالم ارزش میدهند،» آباته به دیلی میل گفت. اگر مشتری بخواهد همهٔ امکانات ممکن را در نظر بگیرد، باغ نهایی میتواند هزینهای بین ۵۰۰٬۰۰۰ تا ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ دلار داشته باشد. «این به معنای این نیست که پروژههای کوچکتر انجام نشدهاند یا ممکن نیستند؛ فقط آنچه در هامپتون میبینیم این نیست،» آباته گفت. «این پروژهها محدود به هامپتون نیستند و در سراسر شمالشرق نیز به پایان رسیدهاند.» همچنان که این دو نفر از نخستینهای بهکارگیری این مفهوم هستند، فعلاً هیچ شواهدی وجود ندارد که یک باغ واقعاً سالها به عمر بیفزاید—اما زمان خواهد گفت. «باید ببینیم در ده سال آینده چه پیش میآید، اما تصور میکنم آنها به بخش جداییناپذیر شیوهای تبدیل خواهند شد که مردم از زندگی شهری فاصله میگیرند،» آباته گفت.