در 4 اکتبر، در پاسخ به پرسش Armenpress، آنی بادالیان سخنگوی وزارت خارجه ارمنستان در مورد لفاظی های خصمانه فزاینده آذربایجان اظهار نظر کرد. روز بعد سخنگوی وزارت خارجه آذربایجان به این اظهارات پاسخ داد. به همین مناسبت آرمپرس از بادعلیان خواست به چند سوال پاسخ دهد. خانم بادالیان، سخنگوی وزارت خارجه آذربایجان در پاسخ به اظهارات شما در 4 اکتبر مدعی شد که با مطالعه تصمیم دادگاه قانون اساسی ارمنستان در مورد تنظیم فعالیت های مشترک کمیسیون های تحدید حدود مرزهای ارمنستان و آذربایجان، به این نتیجه رسیده اند که این تصمیم «بیشتر تأکید می کند. ادعاهای ارضی علیه آذربایجان در قانون اساسی ارمنستان. در این مورد چه می گویید؟ تصمیم دادگاه قانون اساسی بسیار واضح و مستقیم می گوید که تنها مفاد اعلامیه استقلال ارمنستان در سال 1990 که به کلمه در مواد قانون اساسی ارمنستان بیان شده است دارای قدرت قانون اساسی است. و بنابراین، نمی توان چیزی را به قانون اساسی نسبت داد که در متن قانون اساسی که پیرو مقدمه، یعنی در اصول قانون اساسی است، نوشته نشده باشد، و به سادگی جایی برای تفسیر دیگری وجود ندارد، به ویژه زمانی که دادگاه عالی ثبت کرده است که تصمیمات قبلی هرگز موضع دیگری را ثبت نکردند. بنابراین، اصول اساسی دولت ارمنستان و اهداف ملی ذکر شده در مقدمه قانون اساسی ارمنستان، مواردی است که در متن بعدی قانون اساسی بیان شده است و هیچ چیزی در آن وجود ندارد که بتوان آن را به عنوان یک خواست سرزمینی علیه هر کشوری تفسیر کرد. سخنگوی وزارت خارجه آذربایجان مدعی شد که سایر اقدامات حقوقی ارمنستان نیز حاوی مطالبات ارضی علیه آذربایجان است. جمهوری ارمنستان چندین بار در سطوح عالی و عالی به این موضوع پرداخته است. بند 3 ماده 5 قانون اساسی ارمنستان تصریح می کند که معاهدات بین المللی تصویب شده دارای قدرت حقوقی برتر از قوانین داخلی هستند. متن این ماده به شرح زیر است: «در صورت تعارض بین موازین معاهدات بینالمللی مصوب جمهوری ارمنستان و قوانین، هنجارهای معاهدات بینالمللی اعمال میشود.» بخش مورد توافق پیشنویس معاهده برقراری صلح و روابط بیندولتی بین ارمنستان و آذربایجان حاوی مادهای است که در آن تصریح میکند که طرفین در برابر یکدیگر مطالبات ارضی ندارند و موظفند در آینده چنین مطالباتی را مطرح نکنند. همچنین ماده ای وجود دارد که هیچ یک از طرفین نمی توانند به قوانین داخلی خود برای عدم اجرای پیمان صلح استناد کنند. به این معنا که وقتی معاهده صلح بین ارمنستان و آذربایجان امضا شد و سپس از دادگاه قانون اساسی در مورد مطابقت آن با قانون اساسی نتیجه گرفت و سپس به تصویب مجلس شورای ملی رسید، از هر قانون داخلی قدرت قانونی بالاتری پیدا می کند. بنابراین، امضای معاهده صلح تمامی نگرانی های ارمنستان و آذربایجان را در مورد قوانین مختلف قانونی دو کشور در صورت وجود رفع خواهد کرد. سخنگوی وزارت امور خارجه آذربایجان همچنین گفت: تعهد ارمنستان به اعلامیه آلماتی همچنان به این معنا نیست که ارمنستان مطالبات ارضی علیه آذربایجان ندارد زیرا اعلامیه آلماتی این موضوع را که مرزهای کشورهای عضو CIS از کجا می گذرد پوشش نمی دهد. و کدام سرزمین ها متعلق به کدام کشور است. این اظهار نظر کاملاً نامناسب است زیرا اعلامیه 21 دسامبر 1991 آلماتی به وضوح می گوید که طرفین تمامیت ارضی یکدیگر و تخطی ناپذیری مرزهای موجود را به رسمیت می شناسند. بنابراین، کشورهای امضاکننده اعلامیه آلماتی یکپارچگی سرزمینهای قانونی جمهوریهای شوروی را در زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و مرزهای اداری بینجمهوری موجود را به عنوان مرزهای دولتی به رسمیت شناختند. و این مرزها به خوبی شناخته شده اند و نقشه هایی که منعکس کننده این مرزها هستند هم در ارمنستان و هم در آذربایجان وجود دارد. ضمناً، متن معاهده صلح مبنی بر اینکه طرفین موظفند در آینده مطالبات ارضی علیه یکدیگر نداشته باشند، ادعای آذربایجان مبنی بر اینکه ارمنستان «گزینه ذخیره» برای ارائه درخواستهای ارضی علیه آذربایجان دارد را از بین میبرد. در حالی که اظهار نظر سخنگوی وزارت خارجه آذربایجان در مورد اعلامیه آلماتی در واقع می تواند به این معنا باشد که آذربایجان خود خواسته های ارضی علیه ارمنستان دارد و صرفاً تلاش می کند با اتهاماتی علیه ارمنستان یک پرده دود ایجاد کند.