من با بیانیه وزارت خارجه روسیه آشنا نیستم و به هیچ وجه از طرف وزارت خارجه خود اظهار نظر نمی کنم. آلن سیمونیان، رئیس مجلس ملی ارمنستان، روز دوشنبه در جمع خبرنگاران در مجلس شورای اسلامی با اشاره به اینکه وزارت امور خارجه روسیه یادداشت اعتراضی پس از سفر ارمنستان به ارمنستان ارسال کرده است، گفت: یک هیئت ارمنی به بوچا، اوکراین، آن را "اقدامی غیر دوستانه" تلقی کرد. "در مورد "اقدامات غیر دوستانه"، اجازه دهید آنها به اقدامات خود پس از سال 2020 نگاه کنند. ارمنستان همیشه به عنوان یک شریک وفادار رفتار کرده است. ارمنستان و مردم ارمنستان را فریب نمی دهد. من با کمی تعجب و حسادت تماشا کردم که چگونه هزاران موشک به سمت اسرائیل رفتند، چگونه نیروی دریایی به مرزهای اسرائیل نزدیک شد و شروع به شلیک موشک هایی کرد که به سمت اسرائیل می افتند. هواپیماها از قبرس بلند شدند و به عنوان متحد به اسرائیل کمک کردند. من نمی دانم در 44 روز [جنگ در قره باغ در سال 2020]، چه برسد به اینکه آیا ارزش این را داشت که آن جنگ رخ دهد، آیا روسیه در سال 2020 آنقدر ضعیف بود که اجازه دادند وارد شوند و بچه های ما را سلاخی کنند. آیا حتی یک کشتی [نیروی دریایی روسیه] در دریای خزر وجود نداشت که کمی به آذربایجان نزدیک شود؟ اونجا بود یا نبود؟ ناگفته نماند که در طول جنگ، مثل بچه های ساده لوح، امیدوار بودیم که بتوانیم جلوی چیزی را بگیریم، همه گزینه های ممکن را امتحان کردیم. و حتی برای مدت بسیار طولانی پس از جنگ، برخلاف آنچه اعلام شد که خاک آذربایجان است، ما به هر کاری ادامه دادیم تا این روند متوقف شود. و روسیه چاره ای جز تلاش برای دفاع از خود برای ارمنستان باقی نگذاشته است. در حال حاضر، ارائه این تلاش برای محافظت از خود به عنوان یک نگرش غیر همسایه منصفانه نیست. پس باید می رفتیم، ریشه کن می شدیم؟ این برنامه بود.» رئیس مجلس ارمنستان در پاسخ به این سوال که در پی یادداشت اعتراضی فوق الذکر وزارت خارجه روسیه چه خواهد شد، پاسخ داد: نمی دانم. سیمونیان در پاسخ به این سوال که چرا روسیه ارمنستان را به حال خود رها کرد، پاسخ داد: "چون مقدمات جنگ در اوکراین در حال انجام بود و پس از سرنگونی یک هواپیمای [نظامی روسیه] در سوریه، معامله بزرگی با ترکیه انجام شد که هدف نهایی آن بود. این بود که فرصت دور زدن تحریمهای احتمالی در این منطقه را داشته باشند یا بهایی بود که ارامنه باید بپردازند، زیرا ارمنیها گزینه مستقل بودن و حاکمیت را انتخاب کرده بودند انتخابی ندارید که رئیس جمهور اینجا زنگ بزند و بگوید "خب، من انتخاب می شوم"، آنها به او تبریک می گفتند و او رئیس جمهور قانونی اینجا می شد (...). هم معامله بود و هم مجازات. هدف ضربه زدن به دو پرنده با یک سنگ بود. یعنی معامله کنیم، آن مرکزی را که الان آذربایجان و ترکیه هستند به دست بیاورند، در حالی که قیمت ارمنستان این بود که دولت ارمنستان عوض شود و یک دولت طرفدار روسیه بیاید و بگوید: قبلی ها - که می شد. در آن زمان ما مقصریم، «امروز ارمنستان باید عضو اتحادیه روسیه و بلاروس باشد، زیرا بدون روسها نمیتوانیم در امان باشیم.» تقصیر ما این است که می گوییم نه، ما یک کشور هستیم و باید حاکم باشیم.»